Koots

Dit verhaal,
Gaat over de ridder op het witte paard.
Maar dit keer staat niet de ridder centraal.
Het is het paard,
waar het om draait.

Dit paard Koots gaat geweldloos door het leven.
Agressie doet haar niet beven,
Ze beteugelt het in de dop,
Ja, in haar vak is ze echt top.

Maar juist die teugels voelen als een belemmering.
Het snijdt en beperkt aan alle kanten.
Daardoor schiet de Koots er soms bij in.
En weet ze minder van wanten.

Want Kootsj wil ontplooien, leren, bevrijden,
Daarom moet ze veel zaken voorbereiden.
Alleen die teugels zitten in de weg,
Althans, dat is wat ze zegt.

Wat het paard alleen nog niet zo beleeft,
Dat zíj het is die de richting aangeeft.
Hoe strak de ridder de teugels ook spant,
Het geeft allemaal niet want,
Het paard kán zich niet laten spannen.
Nog niet door de mooiste ridder onder de mannen.
Die macht zit slechts in het paard.
Ja zoveel is Koots waard!

Maar nog veel meer!
Een paard leert de mens zorgdragen voor zichzelf,
Voor ridder, prinsje, prinsesje en het elf,
Plus keer, op keer op keer.
Staat ze symbool voor het terugvinden van de ik, de eigenheid.
Ja, het paard verbindt,
Door haar energie en snelheid.
Dus, hoe raakte Koots toch zo verblind?

Hoe kan het paard zich losser voelen?
En bewegen richting haar doelen?

Blijf trouw aan jezelf, kom niet in de ban van anderen.
Slechts zo kun je dit veranderen.
Zoek de rust, stem ermee af,
En ga er dan recht op af!

Als centrum voor velen,
de kern van het bestaan.
Kunnen trekkende teugels je niet schelen,
Ze doen je niets aan.

Vervang je teugels voor een vrolijk en zachter paar.
En vanuit verbondenheid, kun je de hele wereld aan!