En als je boven bent en je hebt het gehaald …

Wellicht ken je ze wel, de equipe de Huez, de fietsclub die dit jaar in de schijnwerpers staat. Een nieuwe ploeg aan het firmament. Een grote ploeg die succesvol wil zijn. De ploegleden kennen elkaar goed, ieder heeft zijn eigen kwaliteiten en het zijn stuk voor stuk doorzetters. Je hebt de harde werkers, de Ploegers. De Voorlui die de koers mede uitzetten en de Ploegleider die bepaald wat er gebeurt. Je kunt je voorstellen dat zo’n ploeg een goede verzorging nodig heeft, en daar is ook goed aan gedacht in de vorm van een Masseuse, vrouwelijk ja, dat geeft zo zijn charme aan al deze mannelijkheid.

Wie bepaalt nu wie de Ploegleider wordt of misschien heeft hij het zelf wel bepaalt? Het maakt niet uit want een Ploegleider is er ineens en iedereen weet dat dit de Ploegleider is. Misschien omdat hij de slimste/intelligentste is, of omdat hij het meest vasthoudend is, of wellicht omdat hij de anderen meestal een stap voor is en de tactiek al helemaal voor zich ziet of voelt in zijn lijf. Wat er precies omgaat in de Ploegleider raadt zich raden, zijn quasi onverschillige lachje is slechts schijn of misschien toch niet? Hij lijkt een zesde zintuig te hebben en weet precies wat er in zijn ploeggenoten omgaat. Maar schijn bedriegt soms en hier vliegt de Ploegleider zelf wel eens uit de bocht. Ai, dat doet pijn. Maar de Masseuse staat klaar om de pijn te verzachten, de wonden te helen en zij weet precies de beelden van de overwinning en de successen weer op te roepen. En ze weet de successen nog groter te maken totdat de Ploegleider de pijn niet meer voelt.

Als herboren begint hij aan een nieuwe taak of eigenlijk een nieuw project, want hij heeft een duidelijk doel voor ogen. Op zijn berg moeten ze overwinnen! De Voorlui doen hun best om de Ploegleider te adviseren maar gek genoeg lijkt hij hen niet te horen. De Ploegers zijn betrouwbaar en zwoegen voort. Je kunt je voorstellen dat zij wellicht ook soms het spoor bijster raken maar de weg is voor hen niet belangrijk, als het doel maar gehaald wordt. Naarmate de grote dag nadert, ergens in de vroege zomer, en de zon op zijn hoogst begint te klimmen wordt de Ploegleider onrustig. De tijd begint te dringen en hij voelt dat ze er nog niet klaar voor zijn. Hij weet precies waar het precieze probleem zit en hij geeft uitleg en nogmaals uitleg en geeft aan wat hij verwacht, hoe de koers moet lopen en wat zijn voorlui moeten doen. Maar ze lijken hem niet te verstaan, het lijkt hen of hij een taal spreekt die zij niet beheersen. De chaos dreigt compleet te worden.

Met zijn handen in het haar vraagt de Ploegleider zich af wat er loos is. Een goede massage zou wellicht uitkomst kunnen bieden. De zachte stem van de Masseuse, haar woorden die als een waterval komen en rond zijn hoofd blijven zweven. Sommige woorden hoort hij niet, sommige woorden blijven in hem hangen en draaien cirkeltjes in zijn hoofd. ‘Kijk naar de zon en geniet! Luister naar de vogels en de wind en verwonder! Voel de warmte en de ruimte en beleef! Zie de Voorlui, bekijk ze eens goed, ze willen je iets zeggen, iets wat jij nog niet weet misschien. Misschien weet je het ook wel, maar luister naar ze. Beklim die berg en ga hoger en steeds een stapje hoger en kijk af en toe om of je gevolgd wordt. Wees nieuwsgierig en geef mensen de kans zichzelf te tonen met alles wat ze kunnen.

En als je boven bent en je hebt het gehaald, plant je voeten stevig in de grond en