De vraag was hoe kan ik de eerste trainingsdag methodisch handelen voor werkcoaches beter laten aansluiten bij de verwachtingen en bij hun huidige state?
We merkten tijdens de eerste trainingsdag dat de training niet helemaal aansloot en dit hoorden we ook tijdens het feedbackrondje aan het einde van de eerste dag. Als achtergrondinformatie is het goed om te weten dat de adviseurs die bij het XXX werken en de re-integratiecoaches van UUU vanaf 1 januari a.s. allemaal zullen gaan vallen onder het werkbedrijf van UUU. Er vindt dus een reorganisatie plaats.
De eerste dag begonnen we met een verhaaltje over waarom we deze workshop deden, wat het doel was en het vertellen van het programma van deze dag.
Daarna begonnen we met het programma, een procesbeschrijving van reintegratiecoaching, iets over verschillende klanttypen, iets over coaching, oefenen met casussen en als laatste een uitleg over hoe te werken met het BOBU-model, te weten beeldvorming, oordeelsvorming, besluitvorming en uitvoering.
Wat hebben we anders gedaan?
Als eerste maakte ik contact met het publiek, keek iedereen aan en stuurde energie met mijn buik naar het publiek ( en ik dacht ik houd van jullie:-> deze laatste toevoeging was voor mij belangrijk omdat ik een tikje gespannen was na de 1e dag hoe de 2e dag zou verlopen).
Daarna ben ik doorgegaan met de Yes-set:
“ hier zitten we dan met z’n allen, we hebben allemaal koffie en thee en we zijn in verwachting van wat deze dag ons zal brengen.
Laten we er samen een mooie dag van gaan maken”.
Ik vervolgde met de retorische beginvraag: In deze tijden van verandering voelt iedereen zich wel eens onzeker toch?
Door deze vraag bood ik de groep de gelegenheid om te uiten hoe het met ze gaat in deze tijd van verandering. In aansluiting hierop heb ik de groep bijgepraat over waar we naar toe gaan.
Aan het eind van dit stuk ben ik door de zaal gelopen en zei iets over het verleden, dan het heden en waar we naar toe willen in de toekomst en ik zei ik weet zeker dat je het kunt.
Vervolgens hebben we geinventariseerd welke waarden de groep belangrijk vindt in de nieuwe situatie, welke frustraties heeft de groep en wat ze nodig hebben.
Tot slot van dit onderdeel heb ik aangegeven dat ik de feedback uit de groep meezal nemen in het MT, omdat hun mening heel belangrijk is.
De tweede keer dat we de eerste dag van de training gaven volgens bovenstaande aanpak, verliep veel beter. We stonden stil bij wat er hier en nu leeft en we hoorden frustraties en konden zo veel beter aansluiten bij hun state en wat ze nodig hadden. Wat mij opviel was dat de mensen in de tweede groep veel positiever de dag in gingen dan de eerste groep. Ik denk dat dit komt doordat we met hun bezig waren en niet met onszelf door maar domweg je programma af te draaien. Het resultaat was uiteindelijk een veel betere training, met meer betrokken deelnemers, die zich gehoord voelden en daarna open konden staan voor wat ze wilden meegeven. De reacties waren ook positiever. Het was levendiger, ze vonden het fijn dat er naar ze geluisterd werd.
Noot: het viel mij na een aantal eerste dagen op (we geven 5 keer een dag 1 en 5 keer een dag 2) dat we ons bij elke groep weer moesten aanpassen, geen dag 1 was het zelfde. En dat voelde goed.
0 reacties ↓
Nog geen reacties... Begin jij nu?
Reageer