Entries from januari 2007 ↓

Hoi Ben
Nou dat is mooi, hieperdepiep ik ben een master, ik ben nog lang niet
klaar, nu heb ik de smaak te pakken nu ga ik ook NHR doen en Pattterns
of physical transformation leren, een waar nlp monster.
Ik had nog een nlp case, die ik nog wel wist dus die heb ik
uitgeschreven.
Wel een echt verhaal!

Er kwam een mooie jonge vrouw in mijn praktijk, met mooie ogen , en een vermoeide indruk.
Ze vertelde dat ze in december voor het eerst een zware epileptische aanval had gehad. Ze was aan het werk in het BEatrixtheatr achter de bar en viel plots op de grond waar ze heftig schokkend bleef liggen, niet wetend wat er aan de hand was. De ambulance werd gebeld en ze voelde hoe ze door de ambulance broeders aan een infuus werd gelegd en ze zag hoe ze op een brancard het beatrix gebouw werd uitgedragen en de ambulance in. De ambulance was knalgeel en ze hadden het licht in de ambulance uitgedaan omdat ze last had van het licht. Terwijl ze de deuren dichtdeden hoorde ze hoe de sirene’s begonnen te loeien, en ze voelde zag in het donker hoe ze wegreedde en ze voelde dat ze in paniek was. In het ziekenhuis bleek dat ze epiliepsie heeft en de volgende dag mocht ze weer naar huis.
Sindsdien werd ze helemaal niet goed en begon te huilen en te bibberen en verstarde ze , en verwijdde haar pupillen als ze de kleur knalgeel zag , een ambulance sirene hoorde of een ambulance of brancard zag.

Vervolgens vroeg iik of ze zou willen dat het beter werd en dat wilde ze. Dus terwijl ze haar ogen sloot vroeg ik of ze zich helemaal geweldig ontspannen kon voelen, nou had ik al eerder een glimlach geankerd op haar rechterschouder dus ik ankerde dat geweldige gevoel dat ze aan het maken was op haar rechterschouder. Ik zag hoe haar schouders zich ontspanden en hoe haar gezichtsspieren ontspanden en er een zachte glimlach op haar gezicht verscheen,en ik vroeg haar of ze iets zag en ze zag een groen grasveld waar ze in de zomer altijd op lag om een beetje te lezen , en ik vroeg haar om te associeren, de kleuren intenser te maken, dat geweldige rustige gevoel te voelen en de geluiden zo te maken dat ze haar nog meer ontspanden. Toen heb ik haar gebreakstate en nam ik nog een kopje thee. Vervolgens vroeg ik haar om dat beeld van de ambulance erbij te pakken terwijl ze zich ontspande , ze pakte het beeld en kon precies beschrijven dat het donker was en dat ze paniek voelde hoog bij haar hart en dat het spinde in haar hoofd en de beelden warin in kleur panoramisch en geassocieerd. Ik liet haar dissociëren, een frame om het beeld heen zetten. Het beeld vervagen. Het geluid liet ik haar vervagen en toen ik deze staat ook goed had geankerd op haar bovenarm heb ik ze gecollapsed. Waarbij ik kon zien dat ze eerst vertrok en toen ontspande. Sindsdien heeft ze helemaal geen last meer van sirene’s of ambulance of knalgeel.

26 januari 2007, Kate van Loon ©

en je hoort het geluid van mijn stem en je
voelt hoe je zit of ligt kan je nu beginnen om je te ontspannen. En
misschien voel je wel hoe je ogen zwaarder beginnen te worden en kan je
ze in je eigen tempo dicht doen en voel maar hoe rustig je je nu kan
voelen. En terwijl je zo ontspant en alle geluiden die je hoort je
helpen om je nog meer te ontspannen en je nu rustig en heel comfortable
te voelen.

En terwijl je zo heerlijk ontspant en je aandacht misschien
afdwaalt kun je nu beginnen om inzicht te krijgen in alles waar jij
graag inzicht in wilt hebben, en misschien kun je zien, horen of voelen
hoe die beelden , geluiden en gevoelens stromen, in hun eigen ritme en
hoe de kleuren en vormen je allemaal helpen om nog dieper te ontspannen
in een heerlijke staat, waarin je kan voelen hoe je je nu heerlijk en
harmonieus kan laten gaan in een heerlijk gevoel die misschien wel door
je lichaam begint te stromen of tintlen. En terijl je steeds meer en
meer ontspant weet jij dat hoe meer je ontspant hoe beter je kan
ontspannen, en zie maar hoe makkelijk dat gaat.
En nu jij hier zo
heerlijk en ontspannen zit wil ik je vertellen over een verhaal , een
verhaal dat gaat over een kleine beer. Deze kleine beer met al zijn
broertjes en zusjes woonde in een schitterend bos, waar de bladeren
ruisten en zijn kleine pootjes meeveerden onder de aarde. De kleine
beer was altijd al vrolijk, en hij speelde met al de andere kleine
beren, en terwijl de kleine beer steeds meer en meer leerde merkte de
kleine beer op dat hij heel creatief was. De kleine beer speelde en
ontdekte en hij merkte dat als hij speelde met de andere kleine beren
dat hij het gevoel kreeg niet helemaal bij de andere kleine beren te
passen, en hij luisterde naar de verhalen van de andere kleine beren en
zag dat er iets niet helemaal klopte. De kleine beer besloot,
vastbesloten om zijn plek in het geheel te vinden , om op avontuur te
gaan om te kijken of hij meer vorm kon geven en een ander beeld kon
maken van dat gevoel wat de kleine beer had. De beer reisde door grote
wooden en kleine met bomen groot en majesteus en klein en harmonieus,
hij voelde de aarde onder zijn poten en ontmoette andere dieren , met
andere geluiden, een andere vacht, zacht en stug en een andere kijk, en
de kleine beer verbreedde zijn blik en voelde hoe hij begon te stromen
met inspiratie, en hoe kleurrijk de wereld was, en zijn hart begon te
zingen. De kleine beer voelde hoe er een bal van geluk begon te
stralen, in een prachtige kleur , misschien wel wit of groen of rood,
het doet er ook niet toe. De kleine beer besloot om die bal van geluk
in zijn hart te koesteren en hem overall mee naar toe te nemen, en
vanaf dat moment kon de kleine beer heel gemakkelijk voelen hoe
makkelijk het is om je goed te voelen, en hoe goed je contact kan maken
met dat heerlijke harmonieuze heldere gevoel in je hart . En eerst
vergat de kleine beer wel eens om zijn licht te laten schijnen maar de
kleine beer voelt hoe hij hij steeds beter en beter word in het stralen
en hoe hij rechter op begint te lopen , dansend op zijn eigen ritme, en
om zich heen kijkend naar alle wonderlijke dingen. De kleine beer gaat
weer naar huis en hij merkt op dat dit heerlijke harmonieuze gevoel bij
hem blijft, zo gemakkelijk, en hij voelt dat het weer klopt om thuis te
zijn, en hoe mooi alles eruit ziet en hoe thuis hij zich voelt. En
zoals kleine beren leren, zo leren ook wij elke dag. Je hebt geleerd
hoe je koffiezet , je denkt er niet eens meer bij na , en zo makkelijk
als je dat hebt geleerd zo gemakkelijk kun je nu beginnen te voelen hoe
gemakkelijk je dat heerlijke harmonieuze gevoel dat je altijd bij je
draagt kan oproepen, en misschien kun je wel horen dat de klanken en
kleuren beginnen te stralen en hoe goed dat voelt en misschien kan je
voelen dat je helemaal heerlijk veilig en warm kan voelen nu. En
terwijl jou onbewuste nu feilloos alles opneemt opdat jij je nu en
straks helemaal heerlijk kan voelen en jij misschien kan voelen hoe
heerlijk ontspannen je je voelt of hoe alle klanken ontspannen klinken
kan je zo nu nog niet weer rustig wat dieper beginnen te ademen en voel
maar hoe je als ik zo terug tel van 3 naar 1 , en jij misschien kan
voelen hoe alles op zijn plaats valt , hoe mijn stem je weer terug
brengt van 3 , en heerlijk rustig volkomen uitgerust en comfortable 2,
en misschien kun je rustig een diepe zucht nemen en wiebelen met je
tenen naar 1 en voel maar hoe je nu terug bent hier .

In this
beautiful place somewhere in the world, in a time filled with adventure
there was a girl wandering the world. The young girl was wandering and
looking for something, she was looking for answers.

She had this sense
ever since she was born that there was a certain point in time where
she would experience clarity and creativity beyond her imagination
which would provide her with the joy she loved. So as the girl wandered
through her days , she experienced many things. She met people, some
young and some old each with their own way of living , each as she
could see with a shining potential bright as stars going about their
business. Sometimes she would ask the wise elderly ‘ What am I supposed
to do ?’? And they would tell her tales of possibilities and challenges
told with voices filled which rich tones and vibrant rhythms. Although
the stories would engage her for a while , the girl kept looking,
somehow she just felt there was more and she went on on her journey. As
she travelled through many places , sometimes she got discouraged, she
would not find what she was looking for and she could feel her
creativity being dimmed down and she felt the joy streaming out of her,
and she could see how clouds of worry swirled above her obscuring the
bright shining light that she loved so much. What the girl didn’t know
was that when she was born she had been blessed by thousands of angels
in every single colour, each blessing her with the very best of
everything. So as the girl travelled on in the world, she found herself
meeting angels who travelled with her for a while telling her tales of
wonderfull adventures , and she could feel how she soaked up the
wonderful tones and tales and she could see how very clearly the clouds
of worry started to blow away and how the skies were clear and bright ,
and she could see how the skies had been bright and light all along.
She continued to roam through the world , getting used to this new
sense of comfortableness and happiness and she still felt as though
there were more answers to be found. So as she wandered through the
world she could hear as she got nearer ,the sound of the sea, the
constant rolling of the waves with a strong and soothing breeze rolling
over into land and simply blowing away all the remainders of doubt that
she had felt whilst going through the world. As she reached the edge of
the sea , a sudden storm came up , and bolts of lightning and
thunderous clouds filled the air filling the air with roaring thunder
and she could feel the storm asthough in a flash clarifying her body
and mind and she now knew in an instant the answers she had looked for
with so much determination. So as the storm blew over and she could see
the stars high up in the shy shining brightly she decided to go for it
and live a life filled with fun!

Kate van Loon © 10 januari 2007