God op een Harley

Afgelopen jaar probeerde een man nog van de laatste mooie dagen in Nederland te genieten. Hij reed op zijn Harley richting het Zuiden want de meeste mensen in dit land hadden hem een enkele reis gegeven ver van hun vandaan. Op een gegeven moment zag hij een mooie berg en probeerde een weg te zoeken naar de top van deze berg. Hij vond er geen, dus maakte hij er zelf maar een. Op de top van de berg stapte hij af en ging onder een mooie oude eik zitten en genoot van de stilte en het uitzicht. Na een tijdje zag hij een mooie zwaan die vlak voor hem landde. ‘Goedemiddag, kunt u me de weg wijzen naar het Zuiden?’? ‘Het is niet mijn taak om reizigers te vertellen waar het Zuiden ligt,’? vertelde hij haar. ‘Wat is jouw taak dan wel’??, vroeg de Zwaan met enige verbazing in haar stem. ‘Ik heb geen taak’?, zei de man. Nu begon de Eik zich er ook mee te bemoeien: ‘Mijn taak is’?, vertelde hij trots ‘om waardeloos te zijn’?. ‘Als ik niet waardeloos zou zijn, hadden de mensen me voortijdig al gebruikt voor een houten tafel of een houten boekenkast en dit had mijn groei belemmerd.’?
De Zwaan had al veel meegemaakt maar wat ze nu in deze paar minuten had ervaren, was voor haar geheel nieuw. De man zag dat ze een klein zwaantje op haar rug droeg. ‘Kan dat jong van jou zelf nog niet vliegen’?? ‘Nee, zei de moederzwaan streng, daar is hij nog veel te jong voor!’? De man wende zich tot de kleine en zei: He, grote vent kom is van je moeders vleugel af en loop is naar de rand van de bergtop’? ‘ ja, maar dat durf ik niet, daar ben ik te jong voor’?, zei de kleine. ‘Kom naar de rand’? zei de man, ‘Ja maar dat durf ik niet dan val ik!’?, zei de kleine. ‘Kom naar de rand!’? zei de man streng, en toen kwam na enige aarzeling de kleine naar de rand van de berg. De man gaf hem een duw ….. en hij vloog. Moeders kon nog net horen. ‘Dag Mam, ik zie je in het Zuiden wel weer’?.

De Zwaan werd nu razend op de man en schreeuwde: ‘Wat bent u eigenlijk voor iemand, u zit hier maar niets te doen, nutteloos te zijn, en vertikt mij de weg naar het Zuiden te wijzen en als laatste pak je mijn kind van mij af! Een nuttelozer bestaan kan ik me niet voorstellen!’?

‘Ik ook niet,’? vertelde de man, ‘maar het is het beste dat ik verzinnen kan’?.

De zwaan ging verder..’?Ik doe tenminste nog iets, volg een opleiding, ben vriendelijk tegen mensen, ik zit op…………Abrupt onderbreekt de man haar. ‘Bespaar me dat alstublieft’?. ‘Ik weet het al’?. ‘Je volgt een goede opleiding, Je zit op dansles, Je wilt kinderen gaan helpen, je voelt je betrokken bij het leed van iedereen die je tegen komt, Je probeert iedereen te helpen. Van mij mag je, ik zal me er niet mee bemoeien, het is mijn leven niet en het zou mijn leven ook niet moeten zijn. Maar waarom mag ik niet doen wat mij goeddunkt en waarom wil jij je met mij bemoeien?

Terwijl de zwaan beschaamt zwijgt en zichtbaar uit het lood is geslagen, geeft de Eik haar een lieve knipoog. De man pakt zijn rugtas en haalt daar een thermosfles uit en schenkt zonder te vragen een kopje thee in voor de eik, de zwaan en voor hemzelf. Ontroerd door het onverwachte vriendelijke gebaar wil de zwaan haar verontschuldigen aanbieden maar de man is haar voor en legt haar met een gebaar het zwijgen op.

‘Ik geef je geen thee om vriendelijk voor je te zijn. Waarom zou ik? Ik geef het voor mezelf. Ik drink graag thee in gezelschap van iemand anders. Meer heeft het niet te betekenen. Ik ben niet op deze wereld om jou een plezier te doen. Ik ben op deze wereld om te doen wat ik zinnig vind. En als dat jou toevallig ook nog een plezier doet, is dat mooi meegenomen. Als dat niet zo is, is dat jammer.’?

‘Dus u doet alleen maar waar u zelf zin in hebt?, en het kan u niets schelen hoe dat op een ander overkomt.’?? vroeg de Zwaan. ‘Zo is het’?, zei de man, ‘Ik doe alleen maar dingen waar ik zelf de zin van inzie. Als ik dat namelijk niet doe, dan verlies ik veel teveel energie, en zonder energie ben ik ook niet gezond met mijzelf bezig’?

Er valt een ijzige stilte. Zonder elkaar minutenlang nog maar iets te zeggen merkt de Zwaan op dat ze rustiger wordt. Ze voelt zich wonderbaarlijk goed in dit gezelschap. Meestal voelt ze zich onrustig in groepen waar niets verteld wordt. Ook voelt ze zich ongemakkelijk in groepen als alle aandacht op haar gericht is zogauw ze wel iets verteld.

Vreemd, Ze zit hier bij een onbekende man, samen met een oude eik en heeft haar kind net moeten loslaten.

Opeens schiet ze vol met tranen en heeft verdrietige woede in haar ogen. De man staat op en heel voorzichtig, alsof ze breekbaar zijn, neemt hij haar vleugels in zijn handen. Hij kijkt haar aan met zijn vriendelijke heldere ogen en zegt: ‘Weet je, ik ben bang dat je gelijk hebt. Een of andere grapjanus heeft ons zonder kaart of kompas ergens in een volslagen uithoek van het heelal neergepoot en gedacht dat we het verder zelf maar moesten uitzoeken. En wat moet je dan? Helemaal in je eentje op zoek gaan? Dat is heel moeilijk en beangstigend. Daarom geven zoveel Zwanen er maar de voorkeur aan anderen te volgen, na te apen en zorgen dat ze vooral aardig gevonden worden. Daarnaast is het bekend dat jullie soort het liefst als stel door het leven gaan, maar onthoud dat dit niet noodzakelijk is. Waarom blijf je niet een paar dagen hier bij mij en de eik op de berg?’?

De dagen op de berg verstreken. De drie-eenheid vermaakt zich uitzonderlijk goed en de Zwaan heeft fijne gesprekken. Ze begint haar leven steeds beter te begrijpen. De morgen waarop ze afscheid neemt en genoeg vertrouwen heeft om zelf de richting naar het Zuiden te vinden, omhelst ze met haar prachtige vleugels de man, geeft de Eik een dikke kus en zegt:

Ik heb ontzettend veel van jullie geleerd:

• Ik vroeg om kracht, en jullie gaven me moeilijkheden om me sterk te maken.
• Ik vroeg om wijsheid, en jullie gaven me problemen om ze te leren oplossen.
• Ik vroeg om voorspoed en jullie gaven me hersens en spieren om mee te werken.
• Ik vroeg om moed en jullie gaven me angsten om te overwinnen.
• Ik vroeg om liefde en jullie gaven me mensen met moeilijkheden om te helpen.
• Ik vroeg om gunsten en jullie gaven me kansen.
• Ik kreeg niets waarom ik vroeg, maar ik kreeg alles wat ik nodig had.

De man was stil, veegde een traan weg en wist dat hij zijn taak had volbracht.