a: de coachvraag was : “heb jij koffie”. Toen cliënt eerder deze maand vroeg wat ik op de NLP cursus voor ‘soort dingen’ leerde gaf ik haar mijn uitleg. Daarop antwoordde ze dat ze, als ze zover was, dat ook wel wilde. cliënt belt regelmatig met de vraag of ik thuis ben en als dat zo is zegt ze er dan binnen een kwartier te zijn. Zo verloopt het ritueel wanneer zij bij mij op bezoek wil komen, ik dat ook wil en dan drinken wij koffie en kletsen wat. Ik heb toen cliënt dat zei, gezegd dat zij, als ze zover was maar moest bellen en vragen of ik koffie heb en dat deed zij dus vanmorgen. Al snel bleek dat het niet de koffie was en al helemaal niet belangrijk of ik die koffie wel of niet had. cliënt wilde weten of NLP wel zo geschikt voor haar was maar dat ze nog maar met 1 ding zat en dat dat was dat ze in paniek zou schieten als ze in een situatie zou komen waarin ze teveel open zou staan. NLP zou dus wel geschikt zijn als ze niet in paniek schoot, zo beaamde ze direct.
b: wat ik heb bedacht om te doen: ik heb de cliënt gevraagd was ZIJ zou doen om minder of zelfs niet open te staan. Ze gaf aan dan zich te kunnen sluiten. Doorvragen leerde mij dat zij zich afsluit door deuren dicht te doen waarachter het ‘probleem’ op een karretje naar de afvalberg is gereden die zij vervolgens kon laten verdwijnen. Zo was het aan beide kanten van de deur: leeg. Door zo’n deur dicht te trekken was zijn niet te veel open. Ze was dan zelfs dicht. Omdat ze dicht was kon ze niet in paniek schieten omdat ze teveel open zou staan. Openstaan kon niet met de deur dicht, namelijk. Gevraagd of ‘paniek’ iets is dat ook achter een deur kon verdwijnen, net zoals teveel open staan. Dit bleek ook te kunnen en toen heb ik gevraagd, omdat zij nu toch al twee keer zo makkelijk iets ‘de deur uit kon zetten’, of er nog meer zaken waren die zij wel de deur uit wilde zetten. Dat zijn tussen 10 en 15 uur, 11 dingen geworden. Cliënte was binnengekomen met de opmerking dat nu officieel in haar dossier stond dat zij een ziekenhuisfobie had en dat ze “die dus maar vast getackeld had”. Met getackeld hebben bleek zij te bedoelen dat de huisarts in haar dossier had geschreven dat zij die fobie had zodat, wanneer ze de volgende keer in het ziekenhuis was, de artsen (vanwege die fobie) zouden MOETEN KUNNEN WETEN dat zij haar stap voor stap zouden moeten vertellen WAT ze gingen doen. Op mijn vraag of het dossier mee ging naar het ziekenhuis antwoordde de cliënt dat dat niet het geval was maar dat zij dat dan zelf zou zeggen tegen de arts. Toen ik vroeg of zeggen dat ze een ziekenhuisfobie had, betekende dat de arts dan ALTIJD zou doen wat zij wilde dat hij zou doen en wat als hij dat niet doet? en wat zou je dan kunnen doen? was cliënt van mening dat ipv ziekenhuisfobie uitleggen omslachtiger was dan zeggen dat de arts zijn stappen aan moest kondigen. Na de eerste stap die niet aangekondigd zou zijn kon zij namelijk nog steeds besluiten weg te gaan bij die arts en naar een andere arts gaan.
Toen ziekenhuisfobie aan mij werd uitgelegd bleek al snel dat niet het ‘zien van iemand met een spuit in de hand’ eng was. Ik deed alsof ik iemand met een spuit was maar ik was niet eng. Wijzen naar de plek waar het abces zat bleek eigenlijk ook niet zo eng als cliënt mij eerst vertelde. Uit die kluwen bleek dus uiteindelijk dat de grote ziekenhuisfobie eigenlijk niets meer was dan een naald die in een abces gaat zonder dat cliënt weet dat dat gebeurt. cliënt besloot toen dat behalve die split second er verder helemaal niets engs was aan ‘ziekenhuis’. Laat staan dat zij het een fobie zou mogen noemen, daar was het namelijk niet groot genoeg voor. Omdat cliënt inmiddels wist dat zij deuren genoeg kon maken om ongewenste zaken buiten de deur te kunnen zetten, kon wat er nog over was van wat ooit een groot ‘ziekenhuisfobie’ was met een handbeweging ‘de deur uit’.
Cliënt heeft recent geleerd zich te ontspannen maar onder hypnose zou zij de controle verliezen, net zoals haar moeder dat deed. Dus heb ik haar gevraagd hoe haar moeder de controle verloor en dat vertelde zij mij tot in detail. Omdat cliënte zo goed wist hoe haar moeder dat deed kon zij die manier om controle te verliezen, ook buiten de deur zetten: dat was manier van haar moeder en niet van haar. Controle houden staat nu ook klaar en indien nodig kan cliënt ‘controle houden’ van positie tov de deur, veranderen. Omdat cliënt controle kan houden was er geen reden waarom zij niet eventjes haar ogen dicht kon doen omdat zij op die manier beter bij haar buikgevoel kon komen. Terwijl zij daar zo lag en met haar ogen dicht steeds beter kon ontspannen was het creëren van deuren iets dat haar makkelijk af ging. Daarom was het het goede moment om zoveel mogelijk ‘zaken’ achter hun deuren te zetten. Een deur maken duurde zo kort dat een paar deuren maken om zaken de ze direct al op kon noemen ( 7 en toen NOG 2) dan ook maar meteen achter die deuren te zetten en later zelfs weg te schoppen, uit het zicht.
cliënt bleek na een bezoek aan een kinesiologe of een psycholoog, energieker te zijn dan voor het bezoek. Niet direct maar na een kop koffie en 10 minuten zitten. Dat kon ook met een kop thee en 10 minuten konden ook 2 minuten worden. 2 minuten betekende toen eigenlijk diep in- en uitademen en ‘iets voelen’ ter hoogte van haar keel. Dat ‘iets’ kon ze groter maken en warmer. Na genoemde bezoeken bleek zij ook te voelen dat haar benen warmer waren. Aangezien dat kwam omdat ‘iets bij haar keel’ groter werd, kon cliënt toen direct dat ‘iets’ groter maken zodat haar benen inderdaad ook direct warmer werden. Omdat de koffie of thee en 10 minuten uiteindelijk een diepe zucht bleken te zijn kon cliënt zich ook voorstellen wat de kinesiologe en de psycholoog bij haar hadden gedaan en omdat dat eigenlijk terug te voeren was op 1 diepe zucht besloot cliënt dat ze het geld dat zij uitgaf aan zowel de psycholoog als de kinesiologe, voortaan gewoon in haar portemonnee kon houden. Omdat zij toen begon te schaterlachen heb ik tijdens het lachen gevraagd zich eens voor te stellen hoe ze zich zo zou hebben gevoeld terwijl ze in het ziekenhuis was en hoe gek ‘iedereen’ zou hebben gekeken als zij daar zo had zitten gillen van het lachen. Zij stelde het zich voor omdat zij inmiddels van mening was dat dat net zo makkelijk was als dingen achter deuren zetten…. of ze juist achter een deur vandaan te halen. cliënt zei toen iets dat ik niet wil herhalen maar aangezien zij vervolgens haar armen om mij heen sloeg en mij kuste heb ik de conclusie getrokken dat zij zich beter voelde dat toen ze binnenkwam. Toen heb ik cliënt gevraagd of zij koffie wilde en zei ze JA, ik vroeg of ze melk wilde en toen zei ze weer JA toen heb ik gevraagd of zij ook een lepeltje wilde en daarop zei ze ook JA. Daarop vroeg ik of zei zich energiek voelde en natuurlijk zei ze JA. Dat verbaasde mij niet want in de loop van de ochtend had cliënt al, toen ze eventjes haar ogen dicht deed om een klein beetje meer te ontspannen, verteld dat zij een mens is dat na 3 keer ja zeggen een vierde keer weer JA zegt. Daarop heb ik haar gecomplimenteerd met het feit dat zij alleen JA zegt als dat goed voelt en goed voor haar is en voor haar omgeving. Als dat niet zo is weet cliënt dat heel goed en zegt zij dus nooit zomaar JA. Toen cliënt dit beaamde heb ik haar ook verteld dat zij dus ook in bijvoorbeeld een hypnose, meteen zou weten dat ze weer alert zou moeten zijn en dat dan dus ook meteen zou zijn. cliënt knikte ook met haar hoofd, net als ik. Voor de zekerheid heb ik cliënt nog en kop koffie gegeven en gevraagd of zij 3, 2 of 1 zoetje wilde en toen de koffie op was heb ik haar gevraagd of ze mijn nieuwe slaapkamer nog even wilde zien voor ze naar huis ging. De slaapkamer was snel gezien en energiek ging cliënt door de deur naar buiten.
Aangezien cliënt op enig moment vroeg of ‘dit’ nou NLP was heb ik gezegd dat dat zo is en gevraagd of ik hetgeen er gebeurde mocht opschrijven omdat ik huiswerk mag maken. Ik heb toestemming om, zonder haar naam te vermelden, ‘dit’ op te schrijven zoals ik zojuist gedaan heb.
Ik heb vandaag alles wat ik geleerd heb, gebruikt. Ik begrijp waarom ik vragen over mijn werk moeilijk vond: ik werk niet, ik geniet.
0 reacties ↓
Nog geen reacties... Begin jij nu?
Reageer